Rozdział 4

Każdy zrozumiał co ma robić?- spytała nas Clarisse i spojrzała na nas jak na bandę idiotów. Wszyscy zgodnie pokiwali głowami.

-No to jedziemy z tym koksem.- powiedziała.

Dzieci Selene i Demeter ustawiły się na obronie naszej flagi.

Niektóre Aresiątka i ognistoręcy objęli pozycje po naszej stronie rzeki, by wrazie czego bronić wejścia na nasz teren.

Clarisse i trójka z jej najlepszych braci, ruszyli na atak. Reszta natomiast porozmieszczała się według własnego uznania.

Ja natomiast... Stoję sobie pod drzewkiem i oglądam jak Percy powstrzymuje naszych przed przedarciem się na drugą stronę rzeki.

Kilka Hermesiątek przeszło się na nasze pole i walczy teraz z naszą obroną.

Pewnie zastanawiacie się, czemu ja stoję sobie tu i nic nie robię?

No cóż, spełniam rozkazy od co...Kazano mi, to stoję.

Pokręciłem głową. Uch, ci idioci nie wiedzą na czym polegał plan jasnookich, ale ja tak.

Wprowadzili sztuczny harmider, by Solace niespostrzeżenie wdarł się do nas i szedł właśnie w stronę niestrzeżonej flagi.

- Ech, jacy oni przewidywalni.- wymruczałem i przemieściłem się cieniem.

　

　

　
Will's POW

　

Skradałem się właśnie ku fladzę drużyny przeciwnej.

Ten plan Annabeth niby taki oklepany a działa.

Hm, ciekawe gdzie podziewa się Nico. Pewnie stoi gdzieś, albo jest w domku.

On nie jest raczej osobą pchającą się tam gdzie inni jej nie chcą.

- Hehe, łatwo poszło.- zachichotałem.

- Czyżby?- usłyszałem za sobą głos. No tak, Nico, a któż by inny?

- Ech, ten plan jednak był niedoskonały.- Angelo zaśmiał się bez krzty rozbawienia.

- To co, promyczku, zabawimy się?-odwróciłem się w jego stronę. Jego zęby błysnęły niebezpiecznie a w oczach pałała rządza krwi... Oczy bestii...Bezdusznej, zimnej bestii.

Naprawdę po tamtym chłopcu nie ma już śladu...

- Cóż, mamy różne definicje pojęcia ''zabawa'', ale tak. Zawsze i wszędzie.- odpowiedziałem i wyciągnąłem miecz z pochwy.

Cóż, nie jest to moja ulubiona broń, ale całkiem dobrze się nią posługuję.


Zaczęliśmy nasze własne przedstawienie.

Ziemia była naszą sceną a wiatr i słońce widownią.


Zwarliśmy się w tańcu, przy błysku mieczy.


Tylko ja, i on.

Mój jaśniejący miecz i jego zimne ostrze.

Nasze oczy były w sobie utkwione, czerń i błękit.


On zadawał cios, ja odparowywałem go.

Ciąłem mieczem powietrze, wykonując śmiertelny piruet.

Odeszliśmy w tył, by znów powrócić i zetrzeć ze sobą ostrza.


I tak ciągle.


Serie piruetów, skoków i odparowań.

　

Jednak żaden z nas nie nabył choćby najmniejszego muśnięcia.

Nawet się nie zasapaliśmy.

Pewnie dalej trwalibyśmy w tym morderczym tańcu, gdyby ktoś nie zaczął się wydzierać.

- Ej! Ziemia do żółtodziobów!- Percy rozdzielił nas mieczem i spojrzał po naszych twarzach.
Spojrzał na Nica pytająco.

Ale my nawet nie zwróciliśmy na niego uwagi, patrzyliśmy na siebie uparcie, zsyłając błyskawice.

Stałem tak, i patrzyłem mu w oczy. Nieprzyjemny dreszcz przeszedł przez moje plecy a do ust podeszła mi żółć.
Nie wiem czemu, ale w tej chwili miałem ochotę odejść jak najdalej.
Nico nadal był tym samym człowiekiem, z którym mam zamiar się zakolegować.
Teraz jednak był oddychający...

- Cielesny demon.- powiedziałem po czym ruszyłem w stronę lasu.

Usłyszałem jeszcze, że di ''Angelo'', mówi do swych kompanów, że są totalnymi idiotami.

Usłyszałem, że wygrała moja drużyna...Nawet nie wiem kiedy przyszli zabrać tą cholerną flagę!
Uch, już późno.
Chyba odpuszczę sobie opijanie zwycięstwai pójdę spać...
　

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

　

Ohayo wam!

Wiem, wiem,

krótkie i dupa. No ale cóż.

Rozdział 5 już gotowy a na 6 jest już pomysł.

Mam nadzieję, że będą lepsze :)

Pozdrawiam,

Wredna sadystka, czyli

　

Lady Darkness